Een verdeelde Klimaatbeweging betekent wij allen verliezen

Een verdeelde Klimaatbeweging betekent wij allen verliezen

Het was met wanhoop en de grote frustratie dat ik las nieuws rapporteert eerder deze maand dat het Democratische Nationale Comité (DNC) het idee van specifiek het wijden van een presidentieel debat aan het onderwerp van klimaatverandering verwierp. Dit is een besluit dat wij allemaal klimaatstrijders zich moeten verenigen of om een efficiënte alternerende actie ten val te brengen of te bouwen.

De schijnbare die reden door DNC wordt gegeven was dat, niettegenstaande die klimaatveranderingopiniepeilingen als kwestie van zorgaantal onder progressieve kiezers, een specifiek die klimaatdebat aan bevolking meer op andere centrale sociale kwesties zoals gezondheidszorg, onderwijs en immigratie wordt de geconcentreerd oneerlijk zou zijn.

Ik verdenk de echte reden was dat DNC heeft berekend dat terwijl de kiezers denken en over klimaatverandering spreken, stemmen zij over andere kwesties.

Zo, redeneerden zij, waarom hebben een op de televisie uitgezonden zitting over een kwestie die steeds polariserend wordt onder progressives? De groep dynamisch van een klimaatdebat zal verder alle Democratische kandidaten aan uiterst links en, door dat te doen duwen, zal de kiezers van de hand en unieschommeling in de niet kuststaten doen schrikken die de Democraten moeten terug winnen om de verkiezing van 2020 te beveiligen.

Dit eigenlijk zijn vrij geldige zorgen van DNC aangezien de afstraffing Donald Trump artikelnummer moet zijn op elke Democratische kandidaatklimaatplan, en een Democraat kan geen Voorzitter worden zonder minstens sommige handstemmen in Wisconsin, Michigan en Pennsylvania terug te winnen.

Niettemin, kunnen wij ons niet veroorloven om klimaatzorgen te laten onder de deken worden geveegd aangezien zij in verleden presidentiële campagnes. Als wij bij klimaatverandering die als kwestie door de journalisten worden de opgeheven tellen die de presidentiële debatten zullen matigen, vergeet over het. Er waren geen klimaatvragen of en kostbaar in of 2012 2016 in de algemene verkiezingendebatten weinigen in de voorverkiezingen.

Wij zijn ver in het elfde uur in termen van de toekomstige gezondheid van onze planeet met de directe verplichting van het bereiken van „piekkoolstof“ in 2020 of 2021. Wij hebben nadenkende oplossingen, van zowel een milieu als politiek standpunt, in achtervolging van het oplossen van de klimaatcrisis nodig.

Vooral, moeten wij zien of kunnen wij het hiaat tussen prijzenswaardig overbruggen, maar misschien aspirational, doelstellingen van de Groene Nieuwe overeenkomst-Bepleitende klimaatpuristen en pragmatisch, maar misschien ontoereikend, matigt de ambitie zich van de klimaatrealisten, de van wie plannen door het begrip gestalte worden gegeven dat zij nooit de bevoegdheid zullen hebben om de klimaatwetgeving door Congres zonder wat steun van te krijgen en wetgevers van traditionele energieproductiestaten.

Naar mijn mening, als de klimaatbeweging verdeeld wordt, verliezen wij allen.

Zo is dit wat ik voorstel: Niet een debat, maar eerder een op de televisie uitgezonden „oplossingenzitting“ over de klimaatkwestie die die van de Democratische kandidaten kenmerken — Gouverneur Inslee en vijf of zes anderen — die om dichtst aan het maken van klimaat tot actie worden geacht gekomen te zijn een centrale pijler van hun campagne.

De zitting van klimaatoplossingen een ronde tafelbespreking kunnen zou zijn; de moderatoren grandstanding journalisten maar goed geïnformeerde klimaatdeskundigen van eNGOs niet, overheid en de privésector. Het publiek zou met technologiedeskundigen kunnen worden gezaaid die zouden kunnen worden verzocht indien één van de kandidaten om met een onwaarheid probeert weg te gaan.

Om het van een Democratisch Presidentieel debat te onderscheiden kon u één of twee Republikeinen zelfs uitnodigen — denk William Weld, Larry Hogan of John Kasich — deelnemen. Misschien de volledige gebeurtenis zou kunnen namelijk worden gefactureerd tweeledig, gezamenlijk georganiseerd door de van Schwarzenegger het Centrum en van Bloomberg Stichting.

Voor dit om te gebeuren, zal het de zegen van DNC moeten ontvangen. Zolang DNC verwijdering van toekomstige debatten tegen om het even welke kandidaat bedreigt die om aan een een multi-kandidaatsforum en formaat durft deel te nemen dat op één van hun officiële debatten lijkt, gaan wij politieke spier nodig hebben om het te maken gebeuren.

Zo vraag ik: Waar zijn de belangrijkste milieugroepen op dit? Ongeacht een kort protest van Sierra Club en Tom Steyer, hoorde ik veenmollen toen het DNC-besluit werd onthuld. Waar zijn alle andere milieu grote kanonnen? Waarom omringen zij nog hun politieke hefboomwerking?

Er zijn ruwweg 20 miljoen Amerikaanse kiezers die leden van één of meer van de opgezette milieuorganisaties rechten-betalen. U moet veronderstellen dat DNC die 20 miljoen om een kernkiesdistrict van de Democratische Partij acht te zijn en zij moeten worden geschokt en worden ontzet, aangezien ik ben, dat de milieudeskundigen blijkbaar in geen grotere percentages in 2016 dan de algemene bevolking stemden. Miljoenen meer, gezien een grimmige keus op milieu tussen Troef en Clinton, verkozen om hun stem voor derdekandidaten (in aantallen die groter waren dan verklaart de marge van de Troef van overwinning in twee van drie hoger Midwesten dat geslingerd de verkiezing aan Troef) uit te brengen.

Als eist verkiezen de milieugroepenband samen en dat DNC een op de televisie uitgezonden zitting van klimaatoplossingen om onder verschillend sponsoring toestaat door te gaan, zonder bedreiging voor de kandidaten die verkiest deel te nemen of de TV-netwerken die om het te dragen, zou dat geen aanbieding zijn die DNC zou moeten goedkeuren?

Wij zullen niet het weten tenzij de kandidaten en de milieugroepen bijeenkomen en „maken vragen.“

Bron: https://www.greentechmedia.com/